طی سالیان اخیر، به دلیل افزایش آگاهیهای زیست محیطی، قیمت نفت خام و چالشهای مربوط به گرم شدن زمین، توجه و علاقه به زیست پلیمرها افزایش یافته است. از آنجا که این پلیمرها از منابع تجدیدپذیر به دست میآیند و زیست تخریب پذیرند، بنابراین استفاده از آنها در مقایسه با پلیمرهای بر پایه ترکیبات نفتی دارای حداقل آثار منفی زیست محیطی است. امروزه این ترکیبات در زمینههای مختلف مانند فیزیوتراپی، داروسازی، پزشکی، پوششدهی، فراوردههای غذایی و مواد بستهبندی استفاده میشوند. مصرف فراوان لاکتیک اسید و مشتقات آن در صنایع غذایی، نساجی، دارویی، آرایشی، شیمیایی و بهویژه پلیمری، موجب شده است تا در سالهای اخیر مطالعات زیادی به منظور تولید این اسید آلی انجام گیرد. افزون براین، لاکتیک اسید میتواند از راه واکنشهای شیمیایی به مواد مفیدی، مانند پروپیلناکسید، پروپیلنگلیکول و استرالکتات تبدیل شود. ساخت پلیلاکتیک و آکریلیک اسیدهای زیست تخریبپذیر نیز بازار مهمی برای لاکتیک اسید خالص ایجاد کرده است. پلی لاکتیک اسید یک پلیاستر گرمانرم آلیفاتیک خطی است که میتواند به طور ٪ 100 از منابع تجدیدپذیر استخراج شود. پلی لاکتیک اسید شباهت زیادی به پلاستیک دارد. این فیلم گرمانرم، زیست تخریبپذیر و ترکیبی مشتق شده از منابع تجدیدشدنی گیاهی به مانند ذرت و چغندرقند است. پلی لاکتیک اسید به خانواده پلیاسترهای آلیفاتیک تعلق دارد که معمولاً از آلفاهیدروکسی اسیدها ساخته میشوند. این پلیمر، بهراحتی در دستگاههای پلاستیک استاندارد قالبگیری میشود. بقایای محصولات کشاورزی، مخازن پرارزشی برای تولید ماده آلی خاك هستند. متاسفانه در ایران کشاورزان این تبدیل شده و به هدر co بقایای با ارزش را میسوزانند که با سوزاندن بقایای گیاهی، قسمت عمده ماده آلی به 2 میرود. در کشورهای صنعتی بهدلیل قرارگرفتن ضایعات کشاورزی در چرخه تولید سایر محصولات، عملا ضایعات دورریختنی گستردهای وجود ندارد تا در تولید پلیلاکتیک اسید به کار گرفته شود. به همین دلیل، مواد اولیه مورد نیاز تولید پلیلاکتیک اسید در این کشورها به شکل صنعتی کشت میشود.