از زمان ” آموزش مهارت هاي زندگي ” در مدارس جهان ، فقط 4 دهه ، سپري شده است و شاید یکي از دلایل عدم كاربست آن در تارو پود نظام آموزشي ما همين امر باشد. چون اصولا ما مصرف كننده دانشِ توليد شده با گذشت حداقل نيم قرن فاصله هستيم اگر در كشورهاي دیگر ، آموزش مهارت هاي زندگي در بين كودكان پيش دبستاني وطي 4 دهه در حال جریان است ، در كشور ایران این آموزش طي یک دهه و آن هم فقط براي متخصصان امر و به صورت كارگاهي ، برگزار مي گردد. این موضوع خود از دلایل شکاف موجود مابين توانمندي و عدم توانمندي كودكان و نوجوانان دیروز و بزرگسالان امروز در دو گروه از كشورهاست.